Geest van de Werf

Een film van Sherman de Jesus voor Jos Withagen

De ooit in Utrecht woonachtige schrijver Cola Debrot heeft eens gezegd dat als je op stille ochtenden door de oude stad loopt je er onderaardse stemmen kon horen die spraken van liefde en verlangen, van verdriet en tranen. Het waren waarschijnlijk de stemmen van de Romeinen. Je werd er wel melancholiek van.
Producent Jos Withagen ontwikkelde samen met cineast Sherman de Jesus het plan om een filmgedicht te maken in het verlengde van Debrots gevoelsstroom: het mythisch gehalte van de Oudegracht, de werven, de onderaardse gewelven.

De visuele vervoering van de regisseur was als die van een blinde dichter die de dingen niet zelf kan zien maar ervan heeft gehoord en die overal passende beelden vandaan moet zien te halen.
Jos Withagen is inmiddels overleden maar De Jesus beschouwt zijn vroegere studievriend als zijn coauteur: ‘Ik heb deze film gemaakt samen met Jos, die er niet meer is. Gedurende vier seizoenen zijn we op zoek geweest naar lyrische, droomachtige beelden.’

In dit concept past een visioen als dat van het wonderkind Mozart, dat ’s morgens vroeg uit het hotel aan de Minrebroederstraat sluipt om met zijn zusje te gaan rondzwerven en terechtkomt op de Bezembrug. In een andere scène maken kariatiden zich los van de Winkel van Sinkel om als gezellige meiden te gaan stappen in de stad. Een naakte vrouw op de fiets met een viool op de pakkendrager pendelt onverstoorbaar rond tot het oog van de schilder Moesman haar betrappen zal en vereeuwigen in een fameus schilderij.

1998
35 mm/video, kleur, Dolby Surround
30 min.
Nederlands

De film Geest van de Werf van Sherman De Jesus is uit meer dan tweehonderd inzendingen geselecteerd vanwege “zijn unieke symbolische stijl van kijken naar het menselijk bestaan. Dit werk geeft ons de uitzonderlijke mogelijkheid om de manier waarop we naar de wereld kijken te veranderen, iets wat nog zelden gebeurt in de andere media.”

(You Minowa, curator van het Machida City Museum of Graphic Arts, Tokyo.)

Share